- vlcus
- Vlcus, vlceris, pen. cor. n. g. Virgil. Ulcere.\Crustas vlceris a viuo resoluere. Cels. Enlever et separer arriere de la chair vive, Enlever l'escare.\Sinus vlcerum explere. Plin. Les creux et cavernositez.\Altum et angustum vlcus. Cels. Profond et estroict.\Caua vlcera commodissime implet sphaerion. Cels. Incarne.\Desperantia iam vlcera cicatrice includit mel. Plin. Fait clorre.\Continuatur vlcus ruptis pustulis. Cels. Quand plusieurs pustules se crevent et font ensemble un grand ulcere.\Exest putria vlcera aristolochia. Plin. Mange.\Explet caua vlcera aristolochia. Plin. Incarne et remplit.\Vlcera purgantur et explentur butyro. Plin. Le beurre mondifie et incarne, etc.\Expurgat vlcera sordida aristolochia. Plin. Mondifie.\Fouere vlcera aliquo succo. Plin. Fomenter.\Implere vlcus. Cels. Incarner.\Incidere vlcus scalpello. Cels. Inciser.\Inducere crustas vlceribus. Cels. Faire venir une escare.\Manantia vlcera. Plin. Qui coulent et fluent.\Manantia capitis vlcera discutere. Plin. Tignons, La tigne.\Percurat seuum vlcera quae serpunt. Plin. Guarist du tout.\Vlceribus ex ambusto mire prodest tostum hordeum. Plin. Qui viennent de bruslure.\Purgare vlcus melle. Cels. Mondifier.\Lupini redigunt vlcera ad viuum corpus. Plin. Leur font revenir la chair vive.\Repugnantia cicatrici vlcera. Pli. Qui ne se veulent point clorre.\Sistit vlcera quae serpunt, gramen. Plin. Les arreste.\Vlcus tangere. Terentius. Faire mention d'une chose qui fait grand mal à un autre.
Dictionarium latinogallicum. 1552.